عباس آباد

عمر سعد ملعون نزدیک غروب با شادی از خیمه اش بیرون آمد در حالی که در دستش چوب یا عصایی گرفته بود و یکی یکی اجساد شهدای کربلا را شناسایی می کرد. تا اینکه به گودال قتلگاه رسید. دستور داد تا سنگها، کلوخها، نی های سوخته، چوبها و قطعات شمشیر و نیزه را برداشتند تا پیکر منور و مطهر حضرت سید الشهدا -  روحی و ارواح شیعته فداه -  ظاهر شد.

عمر سعد ملعون وقتی جراحتهای بی حد و حساب آن حضرت را در جسم بی سر آن امام شهید دید گفت:  این همان حسین است که دیدم بارها رسول الله او را بر دوش خود سوار کرده بود. (منظور آن ملعون این بود که من به یزید لعنت الله علیه خدمت کردم و پسر رسول خدا ، عزیز و ریحانه  او را کشتم)

تمام جراحتهای آن امام مظلوم در جلوی بدن او بود. فقط در پشت کتف آن حضرت جراحتی کهنه بود که باعث تعجب عمر سعد ملعون شد و گفت حسین هیچ‌گاه در نبرد به دشمنش پشت نمی‌کرد پس این جراحت چیست؟ یکی از یارانش را فرستاد تا از امام سجاد ع جراحت کهنه را سوال کنند امام سجاد فرمودند : "آن زخم کهنه و قدیمی به خاطر آن است که پدرم در شبهای تاریک غذا و مایحتاج فقرا مساکین و ایتام را به خانه های آنها می برد".

حاج عباس یکی از پیروان ائمه بود. سالها خانه اش محل برگزاری هیئتهای عزای امام حسین ع بود. حتی بعد از اینکه حسینیه هم با کمک خودش و اهالی محل ساخته شد همیشه شب شهادت امام سجاد ع هیئت در خانه خودش بود و پذیرایی بسیار خوبی از عزاداران ی نمود. برای مراسم عروسی، ولیمه حج و ...  هم خانه اش در اختیار هر کسی که میخواست بود. هیچکس در زندگی اش جز لبخند و خوش اخلاقی از او چیزی ندید. اواخر عمر به دلیل قند بالا انگشت پایش را قطع کردند و دیگر نمی توانست برای فقرای محله ..... در جنوب شرق تهران برنج و سایر مواد غذایی را ببرد. به پسرش گفته بود اینکار را بکند. 

عنایت امام رضا ع به دختر کوچک خانم

آشیخ عباس قمی در فوائد الرضویه می گوید کاروانی از سرخس (مرز ایران) آمدند به زیارت امام رضا ع یک نفر نابینا در این کاروان بود به نام  حیدرقلی. زیارت کردند وبعد از زیارت در راه برگشت که به اندازه یک منزل  (یک روز) از مشهد دور شده بودند شب جوانهای کاروان گفتند برویم با حیدر قلی سربسر بگذاریم و کمی صفا کنیم. برگه هایی نو دستشان گرفتند و به نزدیکی حیدر قلی رفتند و برگه ها را تکان می دادند یکی به دیگری می گفت فلانی تو از این برگه ها گرفتی و دیگری جواب می داد بله حضرت مرحمت کردند و به من هم دادند. حیدر قلی پرسید چی گرفته اید چی هست؟ موضوع چیه؟ گفتند مگر تو نگرفتی؟ حیدر قلی گفت من نمی دانم چه می گویید.روحم خبر ندارد. گفتند: امام رضا ع برگه سبز می داد کنار حرم. حیدر قلی گفت چیه این برگه سبز. گفتند امان از آتش جهنمه . ما اینها را در کفنمان می گذاریم و در آتش جهنم نمی سوزیم چون از امام رضا ع گرفته ایم. تا این را گفتند پیرمرد دلش شکست. (دل که بشکند عرش خدا می شود) به امام رضا عرض کرد امام رضا از شما توقع نداشتم بین کور و بینا فرق بگذاری. حتما من فقیر بودم کور بودم از قلم افتادم به من اعتنا نشده. دیدند بلند شد و به سمت مشهد راه افتاد .

گفتند کجا میری گفت به خودش قسم تا نگیرم سرخس نمیام. باید بگیرم گفتند ما شوخی کردیم ما هم نداریم. ولی قبول نکرد خیال می کرد الکی می گویند که او نرود. هرکاری کردند نتوانستند جلویش را بگیرند .

دیدند یک ساعت نشده حیدر قلی در حال برگشتن است و یک برگ سبز هم در دست او است نگاه کردند دیدن روی آن نوشته امان من النار  و انا ابن الرسول الله. گفتند این همه راه را چطور یک ساعته رفتی و برگشتی. گفت چند قدم که رفتم دیدم آقایی دارند می آیند فرمودند نمیخواهد زحمت بکشی من برات برگه آورده ام.

یکبار دختر کوچک خانم چند ماه قبل از فوتش می گفت در خواب دیده است در مشهد است و برایش برگه ای آورده اند که به او گفته بودند جواز بهشت است. 

لبنان

راوی:

در بچه های رزمنده لبنان، یکیشون خیلی معنوی بود و علاقه عجیبی به آقا امام زمان عج داشت. با بچه ها تصمیم گرفتیم او را دست بیندازیم و کمی بخندیم. بهش گفتیم: یکی از بچه ها خواب دیده فلان شب (به گمانم شب جمعه) آقا امام زمان عج، در فلان قسمت از منطقه، به دیدار تو می آید. ایشان هم باور کرد و حالش خیلی عوض شد. تا آن شب خیلی دگرگون بود. قبل از او، ما همگی به آن قسمت رفتیم و پشت درختها مخفی شدیم. آن بنده خدا در محل مورد وعده حاضر شد و مشغول عبادت شد. یکی از بچه ها که لباس سفیدی پوشیده بود، پشت درخت و بوته ها مخفی شده بود و به آرامی به جلوی دید دوستمان آمد. ناگهان دیدیم حال او خیلی دگرگون شد و با احترام عرض ادب کرد و ما شروع به خندیدن کردیم ولی او از حال خود خارج نشد. همگی از پشت درختها بیرون آمدیم و شروع کردیم به خنده و مسخره بازی و برایش دست تکان دادیم و گفتیم که ما با تو شوخی کردیم. ولی او همچنان در حال خود بود و کاملا دگرگون شده بود.

راوی ماجرا می گفت چند شب از این ماجرا گذشت، ولی آن آقا حالش بشدت منقلب بود. یکبار نزدیک او رفتم و گفتم این ماجرا همش یک شوخی بود. ما به تو دروغ گفتیم هیچکس خوابی ندیده بود. اون آقایی هم که شما دیدی فلانی (یکی از دوستانمان) بود. ایشان گفت من فهمیدم شوخی بود. دوستمان و شما را هم دیدم که برایم دست تکان می دادید و می خندیدید، ولی شما ایشان (حضرت صاحب الزمان) را ندیدید. و گفت که من بزودی شهید می شوم.

راوی گفت : من تردید داشتم که این دوست ما چه می گوید از طرفی آنقدر با معنویت بود که نمی شد در صداقت کلامش شک کرد از طرفی فکر می کردم شاید شوخی ما را جدی گرفته است.

چند روز بعد که آن بنده خدا شهید شد فهمیدم که درست می گفته و یکی از اولیا الله بوده است. زیرا خداوند یاران امام زمان عج را اولیایی می نامد.

وادی السلام

پس از مرگ داماد خانم خواب دیده بودند خانم به درب خانه ی محقر دختر کوچک و دامادش آمده است و میخواهد وارد شود به داماد خانم "آقا" می گفتند. یکی از اهالی خانه از او پرسید  خانم چرا تنها آمده ای؟ "آقا" کجاست ؟ گفت ایشان وادی السلام نجف است. 

کاشمر

ورشکست شده بود و بدهی داشت خواب دیده بود به او گفته بودند به تهران برو در خیابان .... تهران در مسجد ..... بعد از نماز ظهر کارت درست می شود. مسجد را پیدا کرده بود دیده بود همان سیدی که در خواب دیده بود بالای منبر در حال سخنرانی است. بعد از منبر به او مشکلش را گفته بود و سید هم مشکلش را حل کرد و بدهی هایش را پرداخت.

در عوض او هم برای سید دعای مقاتل ابن سلیمان را خوانده بود و دعا کرده بود که سید بتواند حضرت حجت عج را ببیند. دعایش هم مستجاب شده بود. سید به کربلا رفت وقتی بازگشت به سید گفته بود من این دعا را برای شما به این نیت خواندم  و از سید پرسیده بود که آیا دعای من اجابت شده است؟ و سید گفته بود که :"در سفر کربلا به او عنایتی شده است". 

عاشق مهدی عج

می گفت عاشق صاحب الزمان عج هستم. واقعا هم بود به معشوقش هم رسید. سید جلیل القدری است که بارها او را به نیابت از امام زمان عج در خواب دیده بودند. پس از مرگِ آن عاشق امام زمان عج در خواب دیدند زانو به زانو کنار آن سید جلیل القدر نشسته است و آن سید فرموده بود ایشان حالا حالا ها اینجا هستند. 

دعای ندبه

به دعای ندبه خیلی علاقه داشت. با هر سختی بود عصا زنان صبح جمعه خود را به دعای ندبه می رساند. به اعتقاد بعضی افراد پس از مرگش در روز ختمش که در آن مسجد کوچک ولی با کرامت برگزار شد حضرت مهدی عج هم شرکت کرده بود. دلیلشان بر این مدعا هم این بود که خواب دیده بودند حضرت آیت الله خامنه ای به مراسم ختم آمده است. 

سید

دوست داشت خدمتی به سید بکند به او گفتند سید را به بازار برسان خوشحال شد. به در خانه ی سید رفت و او را سوار کرد. سید  هیئت ..... بازار تهران سخنرانی داشت. سوار که شد گفت:  "چشمهات چی شده ؟ چرا اینطوری شده ؟" نفهمید سید چی میگه در جواب گفت : چشمهام چیزیش نیست آقا. سید را رساند ورودی بازار ...... بعدش به فکر فرو رفت چشمهام که چیزیش نبود بعد یادش افتاد مدتی است نگاهش را حفظ نمی کنه. سید اثر گناه را تو چشمهاش دیده بود. 

از اون به بعد هروقت سید را میبینه یا میخواد بره پیش سید ذکر یا ستار العیوب را زمزمه میکنه.  

ساکن مدیترانه

حاجی اولین سالی بود که به حج مشرف شده بود کنار بیت الله الحرام جوانی کنارش نشسته بود. سوال کرده بود از کجا آمده ای حاجی گفته بود از ایران. در جواب متقابل شنیده بود که از حوالی مدیترانه آمده است. بعد جوان گفته بود سال آینده نمی توانی بیایی حج. ولی از سال بعد هر سال خواهی آمد. حاجی دوسال بعد شد مدیر کاروان و  همه ساله حج مشرف می شود. 

چشم باطن بین

جوان هر هفته خودش را به شمال شرقی تهران می رساند تا پای صحبتهای پیرمرد فاضل بنشیند. پیرمرد فاضل قبل از شروع به صحبت توی چشم تک تک مخاطبان نگاه می کرد و زیر لب اذکاری را زمزمه می کرد. اون روز هم مثل همیشه توی چشمهای همه نگاه کرد جوان روبروش نشسته بود. بعد صحبتهاش رو شروع کرد. بعد از نیم ساعت یک دفعه زل زد توی چشمهای جوان و گفت : "جوان اگه تمام وقتت را توی هیئتهای امام حسین ع پای روضه بگذرونی ولی نماز صبحت قضا شده باشه باختی" جوان مو بر تنش سیخ شد و خشکش زد چون اون روز نماز صبحش قضا شده بود و اثرش را پیرمرد فاضل بعد از ظهر در چهره جوان می دید. 

پیر مرد فاضل دو سه سال قبل از دنیا رفت.