پیرمرد نامش حسین بود. دوست داشت در محله ی یافت آباد تهران دفنش کنند با حمالی در بازار و بار اندازها و گاراژهای میدان محمدیه (اعدام) زندگی اش را گذرانده بود خانه ای خریده بود که برای کارهای خیر از آن استفاده می کرد از فامیل و دوست و آشنا و همسایه هرکس ولیمه حج یا عروسی میخواست بدهد خانه پیرمرد در اختیارش بود . یک اتاق خانه اش همیشه در اختیار زوجهای جوانی بود که خانه نداشتند و از پس مخارج اجاره خانه بر نمی آمدند برای کار خیر همیشه پیشقدم بود. بعد از فوتش او را به یافت آباد بردند. مدتها بعد بعد از آنکه همسرش فوت کرد به فردی که پیرمرد را نمی شناخت (همسر یک شهید) در خواب دو قبر نورانی نشان داده بودند و گفته بودند این قبور مربوط به زن و شوهری است که هر جایگاهشان بهشت است. همسر شهید می گفت روی یکی از قبرها نوشته بود حسین .....ی (نام خانوادگی حذف شده است)